اگرچه بسیاری از سازهای امروز نتیجه تغییرات مداوم سازها و نمونه های اولیه در طی سال‌های متمادی هستند و نمی‌توان اختراع بسیاری از آنها را به شخص خاصی نسبت داد ولی ساکسیفون توسط یک شخص خاص به نام آدولف ساکس (Adolphe Sax) اختراع شد و به همین دلیل این نام را به خودش گرفت. آدولف یک سازنده ساز بود که تا سن 20 سالگی، یک کلارینت و دو فلوت از جنس عاج، ساخته بود و با ابداع یک سیستم کاملاً جدید برای کلارینت آن را بهبود بخشید. همچنین او باس کلارینت را بازنگری و بازسازی کرد و دریچه‌های پیستون به کورنت اضافه کرد. در این دوران او برخی از کلارینت‌ها، فلوت‌ها و سایر سازهای موسیقی با کیفیت بالا را اختراع کرد. همچنین بسیاری وی را مخترع آنچه که امروزه به عنوان ترومپت شناخته میشود، می‌دانند. او در سال 1841 میلادی اولین مدل قابل استفاده از ساکسیفون را اختراع کرد.
کلارینت از پنج بخش تشکیل شده است: دهانه منقاری شکل همراه با یک زبانه تک، میله توخالی بشکه‌ای شکل(سرپیچ)، قطعه‌ای از لوله که همانند یک بشکه برجسته است، قطعه بالایی (بخش دست چپ)، قطعه پایینی (بخش دست راست) و قطعه بل (ناقوس مانند) قیفی شکل (یا شیپوری). تغییرات کم در کوک کلی، می‌تواند با استفاده از قطعات بشکه‌ای شکل با طول مختلف انجام شود.
ویولن سل یا چلو، سازی زهی دارای چهار سیم است که با آرشه یا زخمه نواخته میشود. این ساز در فاصله پنجم درست کوک میشود. سیم‌ها از کوچک به بزرگ عموماً روی C2 ،G2،D3 و A3 یک اکتاو پائین‌تر از ویولا کوک می‌شوند. ویولنسل از خانواده ویولن بوده که شامل ویولن، ویولا و کنتر باس (دوبل باس) میشود. چلو به عنوان ساز تکنوازی و همچنین در گروه های موسیقی مجلسی) chamber music (ارکسترها به عنوان بخش زهی ارکسترهای سمفونی و برخی گروه‌های موسیقی راک مورد استفاده قرار می‌گیرد. در ارکستر سمفونی مدرن بین سازهای زهی آرشه‌ای، دومین ساز بزرگ و دومین ساز بم (پائین) از نظر زیر و بمی است، دوبل باس بزرگترین و دارای پایین‌ترین (بم‌ترین) زیر و بمی یا نواک است.
صدا در گیتار آکوستیک به صورت اکوستیکی تولید میشود و منظور از تولید آکوستیکی صدا انتقال ارتعاش سیم‌ها به هوا است بر خلاف تقویت الکترونیکی. رزونانس امواج صوتی سیم‌های گیتار آکوستیکی در داخل بدنه گیتار سبب تولید صوت می‌شوند. که معمولاً از صفحه صدا و جعبه صدا برای تقویت ارتعاشات سیم‌ها استفاده می‌کنند.
